Δυνατό σε όλα.Ο λόγος του δουλεμένος στην εντέλεια - τόσο που συχνά χαζεύεις τη γλώσσα και χάνεις την υπόθεση.
Οι χαρακτήρες είναι δίπλα σου. Η εποχές και οι σκηνές επίσης.
Οφείλω να ομολογήσω ότι ο γυναικείος χαρακτήρας είχε ένα τεράστιο συναισθηματικό κενό, σε όλο το βιβλίο, και γι αυτό θα έβαζα 4/5, στο τέλος όμως εξηγούνται όλα.
Μου θύμισε σε πολλά σημεία τη λογική του "Πόλεμος και Ειρήνη", το οποίο πιστεύω είχε αρκετά στο μυαλό του ο Ian McEwan (και το λέω θετικά).